ერთი კაცი მდინარის
პირას ჩამოჯდა და ცოტაოდენი ფიქრის შემდეგ გადაწყვიტა მდინარეში იმდენი ქვა ჩაეგდო,რამდენ
მოუნანიებელ ცოდვასაც გაიხსენებდა.
იჯდა კაცი და ყრიდა
მდინარეში ქვებს.
მალე მდინარეში
იმდენი ქვა მოგროვდა,რომ წყალი ნაპირს მოაწყდა და კაცი წაიღო.
კაცმა ცურვა არ
იცოდა და დაიხრჩო.
კაცი ცოდვის მდინარეში
დაიხრჩო
* * *
ეს ალეგორია არ
გახლავთ.ადამიანს მხოლოდ თავის ცოდვები ახრჩობს,სხვა არაფერი
* * *
ქვას მოისვრი და
გადააგდებ,ცოდვას ვერა.
* *
*
„არ არსებობს ცოდვა,სინანულს
რომ აღემატებოდეს“
მამა გაბრიელი
